Arius 8
Omdat er een verschil van mening was ontstaan tussen de presbyter Arius en zijn bisschop Alexander. Werd er veel over dit verschil, (van uit allerlei verschillende inzichten) gecorrespondeerd. Het was dus niet zo dat de andere kerkleiders het met elkaar eens waren. Misschien waren er naast de standpunten van Alexander en Arius ook nog andere visies. Ook Arius had medestanders. Maar om dat er geen consensus was en om dat de keizer kerkelijke eenheid wilde bewerken, werd er dan uiteindelijk een synode bijeengeroepen. In die tijd was er geen paus er waren ook geen kardinalen, maar wel plaatselijke bisschoppen, presbyters/ouderlingen en diakenen. Er was dus nog geen centraal gezag in de kerk. Dat centrale gezag zou Bijbels gezien er moeten zijn van uit Jezus Christus door de Heilige Geest. Als we de kerkgeschiedenis bestuderen dan moeten we welhaast tot de conclusie komen dat de werking van de Heilige Geest (gezien de onderlinge verdeeldheid) ver te zoeken was en nog steeds vet te zoeken is. Overigens is kerkelijke eenheid op zichzelf nog geen garantie dat deze eenheid in overeenstemming is met het Woord en de Heilige Geest.
Mijn bron meldt, dat het Concilie van Nicea, (waar men vergaderde om consensus te bereiken over het verschil tussen Alexander en Arius), werd geleid door de Keizer. Dus die Keizer zat er niet bij om te zien of er inderdaad de door hem verlangde eenheid in belijden zou ontstaan. Nee de keizer bemoeide zich daadwerkelijk met de gang van zaken. Hij had de leiding. Nu kun je natuurlijk de leiding nemen in een vergadering door hem neutraal voor te zitten en ervoor te zorgen dat alle standpunten eerlijk worden besproken. Maar je kunt ook als leider van een vergadering je positie misbruiken om het resultaat naar eigen inzicht naar je hand te zetten. De vraag is, dat ook zo gebeurd? Nu bepaalde de beperkt aanwezige bisschoppen, onder leiding van de keizer, wat de kerk zou moeten geloven en welke leerstellingen en personen van wege verschillende opvattingen, veroordeeld moesten worden. Dan wordt voor het eerst door hen officieel vastgesteld dat God de vader en de Zoon homoousios, dat betekend wezens-gelijk zijn.
Homoousios betekenis & definitie
https://www.ensie.nl/oosthoek1916/meer
Homoousios - (Grieks, d. i. wezensgelijk, n.l. met God), een in de belijdenis van Nicea aan Christus toegekend predicaat; de aanhangers dezer leer van de Homoousie (wezensgelijkheid) werden Homoousianen genoemd (belijders van de wezensgelijkheid van den Zoon met den Vader), in onderscheiding van de anomoeërs, die den Zoon ongelijkvormig (anomoios) met den Vader verklaarden (de uiterste partij der Arianen) en de homoiousianen, die de wezensgelijkvormigheid van den Zoon met den Vader wilden erkend hebben (de meer gematigden onder de Arianen).
Zoals gezegd werd in Nicea voor het eerst officieel vastgesteld dat de Vader en de Zoon beide tot één Goddelijk wezen behoren.
Neemt u mij niet kwalijk als ik zeg dat dit volgens mij nergens in de Bijbel zo onderwezen wordt en ook in de eerste driehonderd jaar van de kerkgeschiedenis, niet zo geleerd is. U begrijpt dat Arius met deze ontwikkeling niet kon instemmen.
Uiteindelijk besluit het Concilie van Nicea dat de uitleg van Arius over de verhouding tussen God en Zijn Zoon Jezus Christus, niet deugd en verworpen moest worden. Iedereen moest de conclusies van het concilie onderschrijven op straffe van excommunicatie. Eigenlijk werd de persoon die geëxcommuniceerd was formeel uit de kerk verbannen. Dus volgens de kerkleiding waren dat ongehoorzamen en ongelovige lieden waar je als lid van de kerk geen omgang mee mocht hebben en ook niet wilde hebben. De verbannen christenen die als ex christenen werden beschouwd, moesten zich eerst bekeren en berouw tonen misschien wilden men dan wel overwegen of Ze terug mochten komen. Uiteindelijk waren er een gering aantal bisschoppen die niet tekende. Dat dan natuurlijk wel vergaande consequenties voor hen om dat de Bisschop die niet tekende meteen ook zijn functie niet meer kon uitoefenen. En hoe zat het met hun huisvesting en inkomsten? Waarschijnlijk stonden ze meteen op straat. Maar wat gebeurde er toen met de rest van de bisschoppen die afwezig waren? Er was immers nog geen telecommunicatie Want er was maar één zesde deel van alle bisschoppen komen opdagen voor dit concilie. Met slechts een handje vol bisschoppen uit het westelijk deel van de totale kerk. Het duurde dus nog even voor dat dit besluit bij iedereen bekend was. Hoe hebben de afwezige gereageerd op dit concilie besluit? Ik begrijp dat er eigenlijk meer bisschoppen waren die het niet met het besluit eens waren maar eieren voor hun geld kozen. Er waren ook enkele Bisschoppen die wel tekende voor de zojuist ontworpen belijdenis maar niet voor de excommunicatie van Arius.
Mijn bron:
